Σάββατο 2 Οκτωβρίου 2010

I cry


Μας περιμενουν αδειες μερες, παγισμενοι ουρανοι.


Κλαίω απο ευγνωμοσυνη.




Και οταν φοβουνται πως μπορει να τρελαθω μου λεν να παω κρυφα καπου κλαψω, και να θυμαμαι πως αυτο το σκηνικο ειμαι μικρος, πολυ μικρος για να τα αλλαξω. Μα εγω με ενα αγριο περηφανο χορο σαν αετος πανω απ τις λυπες θα πεταξω. Σιγα μην κλαψω. Σιγα μην φοβηθω.




And this flower that smiles today, tomorrow will be diying.





2 σχόλια: