Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

τα σφαιρικα βυζια ειναι ουτοπικα.




Ο καιρος περναει γρηγορα. Μαλλον τον χρονο τον αντιλαμβανομαστε παραξενα.






Ηρθαν σχεδον τα χριστουγεννα. Και εγω ειμαι μικρη. Δηλαδη θα ερθει το πασχα και μετα παλι καλοκαιρι και χριστουγεννα και μετα πασχα και μετα ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ που τοτε θα εχω πλεον κουραστει. Και ολο θα λεω ποσο πολυυυυ εχω ακομα ενω ειναι λιγο. Και μετα που θα τελιωσουμε με αυτα εγω θα κλαιω και θα στεναχωριεμαι.
Εφυγες πολυ γρηγορα. Oυτε που προλαβα να σου πω την μοναδικη μου ιδιοτητα.


Ουτοσιαλλως, η ζωη ξερει.

Καμια φορα φοβαμαι. Διαβαζω για το σχολειο. Κοιμαμαι. Περναω ωρες στο σχολειο. Ειναι παραλογο. Θελω να ζησω. Φοβαμαι οτι δεν θα ζησω ολα αυτα που θελω. Χανομαι. Χανομαι στο απειρο. Δεν θελω. Ειμαι μικρη.

Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2010

Το καροτο μου εχει κυταριτιδα μαλλον. Αλλα ποιος νοιαζεται.. Ειναι ουδετερο.






τρωω καροτο και προβληματιζομαι. Προβληματιζομαι για τους γκομενους και τισ γκομενες, για το ποδοσφαιρο, για την κυταριριδα Για τους διαχωρισμους. Για την 2α γυμνασιου. Για τα αυτοκινητα, για τις μπαρμπι, το συνδρομο του πητερ παν. Για το καροτο που τρωω.









Τι εισαι? ειπε. Εγω γελαω πολυ με αυτη την ερωτηση. Απο παντα γελαγα. Και στη δευτερα γυμνασιου γελαγα. Και νευριαζα. Μου τη δινουν οι ταμπελες στουσ ανθρωπους, απανταγα παντα. Πιστευα ομως οτι αυτο ειναι συνδρομο της δευτερας γυμνασιου. Λαθος.









Βαζουμε ταμπελες. Δεν ειναι ουτε η δευτερα γυμνασιου ουτε οι emo ουτε οι τρεντι, ουτε οι καγκουρες. ειναι οι ανθρωποι. Γιατι και συ εισαι Κομματοποιημενος. Εισαι Παναθηναικος ή ολυμπιακος ή μια αλλη ομαδα ή δεν ασχολεισε. Εισαι λεων ή καρκινος ή ιχθυς. Ακους μονο 'Ποιοτικη΄ μουσικη (γιατι οταν ακουγεται κατι αλλο κλεινεις τα αυτια σου) ή ακους σκυλαδικα ή εισαι δαπιτης ή κνιτης ή εισαι ειρηνοποιος (αλλα αν σου βρισουν τη μανα την εχουν γαμησει) ή εισαι οικολογος ή εχεις 2 μπανια στο σπιτι σου. ή εισαι γαματος με πολλες γκομενες. Ή εισαι φρικιο ή εισαι πατσιστης. ή εισαι φεμινιστρια. ή γκέι ή εισαι καπνιστης. ή δεν εχεις φουρνο μικροκυματων. Ή εισαι αντρασ η γυναικα. (εδω ηθελα να καταληξω μαλλον)









Με ξαναρωτησε τι ειμαι. Εγω ειπα το κλασικο με τις ταμπελες. Αυτος ηταν μικρος και εγω αποδοσα ολη τη χαζομαρα στη δευτερα γυμνασιου. Καθως σκεφτομουν την αηδια της βιας της βιας των αγοριων σκεφτηκα την αηδια της κυταριτιδας των κοριτσιων. Ειμαστε διαφορετικοι.









Γιατι αυτος ηταν κυνηγος και εγω συλλεκτρια. Γιατι αυτος επαιζε με αυτοκινητα και γω με γαμημενες μπαρμπι. Γιατι αυτος σκεφτοταν απλα και γω συνθετα. γιατι εσυ ερωτευεσαι σκυλες και γω μαλακες. Γιατι εγω δεν θελω να εχω κυταριτιδα ή τριχες στα ποδια ενω εσυ θελεις να δεις μπαλα. γιατι σ αυτον εμαθαν οτι οι αντρες δεν κλαινε. και σε μενα εμαθαν (οι ταινιες ντισνει κυριως) οτι οι αντρες θα ειναι τελειοι, σαν τους πριγκιπες των παραμυθιων (ευτυχως που δεν το πηρα πολυ σοβαρα). Γιατι εγω,οχι εγω,(αυτο θα το πω εγω ενω εσυ οχι.) οταν θα πεις για μια ωραια γκομενα θα πω οτι εχει κονα ποδια, ή κυταριτιδα ή μεγαλη μυτη. Γιατι αυτος θα πει κατι το οποιο εγω και οι φιλες μου θα προσπαθουμε ωρες να αποκρυπτογραφησουμε. γιατι εγω θα φορεσω μασκαρα. Γιατι εσυ εχεις πουλι ενω εγω οχι.

Και ξερεις ποια ειναι η μαλακια? Εγω θα θελω να σε ευνουχισω και εσυ θα θελεις να με ακουσεις.

Δευτέρα 22 Νοεμβρίου 2010

Φαε αγαπη.



Τα Λεφτα ειναι χρωματιστα χαρτια. Εχουν πλακα. Εχουν αξια και καλα. Οχι και καλα. Εχουν. Ζουμε σε εναν τρομαχτικα καπιταλιστικο κοσμο. Αρα εχουν. Ετσι, με τα λεφτα μπορω να αγορασω ενα ζωακι για κατοικιδιο ή για φαγητο. Μπορω να αγορασω ενα πλυντηριο πιατων ή ενα φουρνο μικροκυματων. Ή μια τηλεοραση. Ή μια ερωμενη. Μια φορα ρωτησα την μαμα μου τι Δεν μπορω να αγορασω.





Εγω συνηθως γελαω. Γελαω πολυ και δυνατα. Εσυ λες στεναχωριεσε με τουσ φρωχους. Και οταν δινεις ψιλα στον ζητιανο διπλα απο το σχολειο (αυτον με την μεγαλη κρεατοελια στο ματι) νιωθεις τελεια. Πολυ καλα. Πιστευεις εισαι καλος ανθρωποσ. Ισως πας και στον παραδεισο. Ομως αυριο θα παμε για ψωνια γιατι εσυ θες αυτα που φορας να ειναι στη μοδα.



Ωρες ωρες ειμαι πολυ ακυρη. Μια φορα γνωρισα εναν αρκουδο. Ηταν ο καλυτερος αρκουδος. Ήταν μονος, φτωχος και στα σκουπιδια. Ηταν χριστουγεννα. . Γελασαμε πολυ. Οταν εφυγα τον ρωτησα μηπωσ θελει να του δωσω μερικα λεφτα να παρει ενα ταξι να παει σπιτι. Τοτε μου ειπε κατι πολυ σοφο! οτι τα λεφτα δεν εχουν κανενα νοημα αφου ουτε φιλους αγοραζουν και το φαγητο του ειναι τελειως αδιαφορο μιας και δεν τρωει.
(Ο αρκουδος αυτος υπηρξε. Ηταν χριστουγεννα. Εγω τον αγκαλιασα μα αυτος δεν μου μιλησε.)
Οι ανθρωποι ερωτευονται. Ειναι αληθια. Συμβαινει. Αυτη λεει ποτε δεν ερωτευτηκε καποιον ανθρωπο. Ενιωθε ομως στ αληθεια ερωτευμενη. Με τη ζωη. Με κατι μιζερες κυριακες. Με κατι σιωπηλα σημεια της πολης. Με κατι τρομαχτικα δρομακια. Με κατι γελια που θυμαται.

Ξερεις γιατι? Γιατι τα καλυτερα πραγματα στην ζωη, ειναι τζαμπα. (Πολυ κλισε αλλα αυτη ειναι η αληθεια μου. Καληνυχτα)

Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010

Μου λενε αν φυγω απο τον κυκλο θα χαθω.

Δεν ξερω. Πολλα ξεκινουν απο κει. Εγω παντα δεν ξερω. Η γαμημενη θεωρια της σχετικοτητας φταιει. Ειναι δυσκολο. Πολυ. Η θεωρια της σχετικοτητας, οπως και το φλας, καταστρεφουν τις σχεσεις των ανθρωπων. Ψεματα. Το φλας καταστρεφει τον ρομαντισμο, και η θεωρια της σχετικοτητας καταστρεφει τα παντα. Να μην καταληγεις εκει. Ποτε! Να ξεκινας απο εκει. Να μην τελιωνεις εκει ποτε! Ετσι ειπε.









Εγω δεν χρησιμοποιω την λεξη 'ποτε΄. Θα ηταν ψεμα να το ελεγα. Δεν μπορω να μιλαω για το μελλον. Εχω το παρον μου. Στο μελλον ισως να συμβει κατι που θα αλλαξει την ζωη μου οπως την ξερω. Ετσι λεω εγω.










Αλλα ειναι ψεμα. Εγω μιλαω πολυ. Μιλαω και μιλαω.. Θα ηθελα να λεω "λιγα και σοφα". Αλλα ειμαι το αντιθετο του λακωνισμου. Και μου τη δινει πολυ. Δεν θελω. Αλλα εχει πλακα να μιλας πολυ.







Ξερεις, μου λεει, Ο παραδεισος γιατι δεν υπαρχει? το εχεις σκεφτει ποτε?
Δεν ξερουμε οτι δεν υπαρχει, βιαστηκα να απαντησω και να πω τα δικα μου. Ποτε δεν πιστεψα ομως στον παραδεισο. Αλλα παρολα αυτα θα πω διαφορα για μια αλλη οπτικη γωνια μαλλον.. οχι την δικη μου. Εγω ηξερα τι ηθελε να πει.
Ο παραδεισος λεει, δεν υπαρχει γιατι ειναι βαρετος. Ασε που δεν μπορει να ειναι ενας.









Απλα το γεγονος οτι ειμαστε τοοοοοοοοοοσο ιδιοι και ταυτοχρονα τοσο διαφορετικοι μας βασανιζει ατελιωτα. Προσπαθουμε ματαια να ομαδοποιηθουμε, να μαζοποιηθουμε να εξαλειφθουμε και ταυτοχρονα να διαφοροποιηθουμε. Ετσι ειμαστε μεγαλωμενοι. Σε μια στανταρ ζωη που ειναι για μας κατι το σιγουρο. Εγω θα παω σχολειο, θα δωσω πανελληνιες, θα μπω στο πανεπιστημιο, μετα θα βρω μια δουλιτσα , θα κανω οικογενεια και παιδια και τα παιδια μου θα κανουν το ιδιο. 'Η ΚΑΙ ΟΧΙ. (συγγνωμη. με το Ποτε και το Παντα δεν τα πηγαινα καλα. Δεν σου υποσχομαι τιποτα κ ας μην υπαρχεις. Ή ισως υπαρχεις. Ή μαλλον, δεν υπαρχεις αλλα κ αν υπηρχες δεν θα σου υποσχομουν τιποτα.)









Παρασκευή 5 Νοεμβρίου 2010

ο δρομος ειχε την δικη του ιστορια.


Oνειρα εχετε?









-Πανω απο τις σταχτες του καπιταλισμου θα γεννηθουν τα ονειρα μασ.

- Ξυπνα μαλακα, αυτο θελουν, Να ονειρευεσαι.








Οι μπατσοι ειναι παντου, αλλα ο ερωτας μας κανει αορατους.







Η φτωχεια θελει επανασταση.





Που θα πληξεις παλι αποψε?