ΑΚΟΥΩ-ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ-ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ-ΔΡΩ

Τα χριστουγεννα ολα ειναι ευτυχισμενα. Σκευτομαι παλι. Εκεινη ενιωθε τοσο διαφορετικη μα τοσο ιδια. Η ζωη μας ειναι πολυ μικρη. Για την ακριβεια δεν υπαρχει παρον. Η γραμμη μεταξυ παρελθοντος και μελλοντος ειναι η στιγμη. Αυτην ζουμε. Σαν ηθοποιοι. Αγνοουμε ομως την συνεχεια. Ακουμε (νιωθουμε)- Σκευτομαστε - Αποφασιζουμε- Δρουμε.

Εκεινη, πολλες φορες μετανιωνε. Ομως ηταν ερωτευμενη με τα λαθη της. Με καθε μικρο πραγματακι που μετανιωσε. Εκεινος παλι, εκρινε τα πραγματα που μετανιωνουμε σαν ψεγαδια της ζωης. Σαν στιγμες που Δεν καταφεραμε να σκεφτουμε καλα.

Και ετσι, ειμαστε οι επιλογες μας. Ποτε δεν μπορεις να ξερεις τι θα γινοταν αν διαλεγαμε κατι αλλο. Αν λεγαμε κατι αλλο. Ειμαστε οι επιλογες μας. Δηλαδη ο καθενας διαλεγει τα δικα του. Και μπορει να διαλεξει ΟΤΙ θελει.






Αυτια εχουμε για να ακουμε. Μια μερα ξυπνησε και ενιωσε σαν να ειχε ισοπεδωθει. Ολα τα συναισθηματα της. Ολες οι αισθησεις της. Εγινε ενα με την καθημερινοτητα. Δεν ακουγε πια τους χτυπους της καρδιας της. Δεν ακουγε τις ανασες της. Δεν απολαμβανε τις ανασες της. Σκεφτοταν εναν γκομενο προχθες. Δεν Αναρωτιωταν. Δεν ενιωθε πια παιδι. Ετσι εκλαψε. Εκλαψε πολυ. με λυγμους.







Κοιμομαστε. Ξυπναμε. Περπαταμε. Σκεφτομαστε τι να μαγειρεψουμε. Πως να κουρεφτουμε. Τι να γραψουμε στο facebook. Αναρωτιομαστε πως θα ηταν η ζωη χωρις φουρνο μικροκυματων. Κανουμε τις ασκησεις των μαθηματικων χωρις να σκεφτομαστε ιδιαιτερα. Κοιταμε επιμονα καβλες περαστικους. Κανουμε σχεσεις. Λεμε ψεματα. Λεμε ψεματα στον εαυτο μας. Ελπιζουμε. Εχουμε το αυριο δεδομενο. βλεπουμε τηλεοραση. Περπαταμε στο δρομο και δεν σκεφτομαστε τιποτα. Δεν ακουμε την αγαπη. Δεν ακουμε τις σκεψεις μας. ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ.
Καληνυχτα.