people are strage

Σημερα, σκοτωσα ενα κουνουπι, ειπε. Και ξερεις, μου αρεσε. Ναι, μου αρεσε πολυ.

Σε λιγο θα φαω ενα ζωο που μου εχει μαγειρεψει η μαμα μου και θα την συγχαρω για το ποσο ωραια το μαγειρεψε. Ένα γουρουνακι ισως, ή ενα αρνακι, ή ενα κοτοπουλακι. Θα ειναι πολυ γευστικο.

Και αυριο, ή μεθαυριο, ποιος ξερει, οταν θα ακουσω για καποιον που σκοτωνει γατακια, ή σκυλακια ή παιδακια, θα νιωσω φρικη και θα λυπηθω.

Και μετα απο χρονια, πολλα ισως, οταν και εγω θα σκοτωνω ανθρωπους και οχι κουνουπια και θα τρωω παιδακια και οχι αρνακια, θα καταλαβω οτι δεν εχει διαφορα. Και θα μαρεσει πολυ.

Και τελικα, ξερεις γιατι? γιατι θα μπορω. Και σε μια στιγμη, τα ματια της ελαμψαν και τοτε αποφασισε πως ισως ο ανθρωπος να μην μπορει.