τα σφαιρικα βυζια ειναι ουτοπικα.

Ο καιρος περναει γρηγορα. Μαλλον τον χρονο τον αντιλαμβανομαστε παραξενα.

Ηρθαν σχεδον τα χριστουγεννα. Και εγω ειμαι μικρη. Δηλαδη θα ερθει το πασχα και μετα παλι καλοκαιρι και χριστουγεννα και μετα πασχα και μετα ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ που τοτε θα εχω πλεον κουραστει. Και ολο θα λεω ποσο πολυυυυ εχω ακομα ενω ειναι λιγο. Και μετα που θα τελιωσουμε με αυτα εγω θα κλαιω και θα στεναχωριεμαι.

Εφυγες πολυ γρηγορα. Oυτε που προλαβα να σου πω την μοναδικη μου ιδιοτητα.

Ουτοσιαλλως, η ζωη ξερει.

Καμια φορα φοβαμαι. Διαβαζω για το σχολειο. Κοιμαμαι. Περναω ωρες στο σχολειο. Ειναι παραλογο. Θελω να ζησω. Φοβαμαι οτι δεν θα ζησω ολα αυτα που θελω. Χανομαι. Χανομαι στο απειρο. Δεν θελω. Ειμαι μικρη.