Αυτος δεν πιστευε στα happy end. Ουτε εκλεγε στις ταινιες. Ουτε οταν πεθανε ο Μουφασα.
Εγω εκλαιγα πολυ. Δεν ξερω γιατι. Αυτος, παντα υποστηριζε οτι οταν κλαιμε, κλαιμε μονο για εμας. Δεν μπορουμε, λεει να κλαψουμε για αλλους.
Δεν ξερω. Ποτε δεν ηθελα να το πιστεψω αυτο. Ποτε δεν ειχα ομως αρκετα επιχειρηματα για να το αντικρουσω. Απλα μου γαμαει το μυαλο και δεν θελω.
Παλια δεν ηθελα να πιστεψω σε αυτην την ιδιοτελεια που κουβαλαει ο ανθρωπος. Τωρα ζω. Υπαρχει ανιδιοτελεια? Αυτη θα ελεγε οτι η αγαπη γεννα την ανιδιοτελεια. Αυτος θα ελεγε οτι η αγαπη γεννα την ιδιοτελεια. Ισως ετσι ειναι. Δεν ξερει, δεν ειχε ερωτευτει.
Εστω η πραγματικη αγαπη γεννα την ανιδιοτελεια. Αν οχι, δεν υπαρχει ανιδιοτελειαΟΜΩΣ παντα καποιος θελει να μοιραζεται την ιδιοτελεια του με αλλους...(διερευνηση).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου